دندان هایی که دارای روکش هستند، یک دندان طبیعی به همراه روکش هستند و وجود روکش بر روی آن ها هیچ تاثیری بر روی ماهیت طبیعی دندان نخواهد داشت. از این رو، امکان ارتودنسی بر روی دندان با روکش نیز به راحتی امکان پذیر بوده و مسئله ای به دور از علم و عقل نیست. منتها ارتودنسی برای بزرگسالان بر روی دندانی که روکش دارد، با یک سری محدودیت ها همراه است که برایتان شرح خواهیم داد.
دندانپزشک قبل از اینکه هر گونه فعالیتی در زمینه ی ارتودنسی دندان ها را آغاز کند، ابتدا باید یک عکس مناسب و کلی از دندان ها داشته باشد تا بر طبق آن عکس بتواند، جایگاه دندان ها، حالت دندان ها، وضعیت دندان ها، وضعیت لثه و مشکلات کلی دهان و دندان ها را بررسی نماید و بر طبق موارد مشاهده شده، عمل ارتودنسی را آغاز کند. در این پروسه، دندان هایی که دارای روکش هستند با اصل ارتودنسی موردی ندارند اما محدودیتی که دندان های روکش شده به وجود می آورند این است که قرار دادن براکت های ارتودنسی بر روی آن ها با مشکل مواجه شده و چسبندگی مورد نظر به دست خواهد آمد. در این مواقع معمولا دندانپزشکان یک سری ترفند های خاص خود را دارند که برایتان توضیح خواهیم داد :
استفاده از بندهای ارتودنسی توسط متخصص ارتودنتیست، یکی از ترفندهایی است که طی آن دندانی که دارای روکش است، بدون هیچ گونه آسیبی وارد جریان ارتودنسی شده و جابجا می شود.
سایرمقالات... حساسیت دندان و تاثیر آن بر درمان ارتودنسی
اما گاهی اوقات پیش می آید که چند دندان در کنار هم قرار دارند و روکش شده اند. در این صورت بندهای ارتودنسی تاثیری نخواهد داشت و نیاز است که روکش دندان ها کمی تراشیده شود تا محدودیتی برای گذاشتن براکت ها به وجود نیاید. طبیعی است که بعد از تراش روکش ها و پس از انجام ارتودنسی و اتمام دوره ی آن، باید روکش های جدیدی برای آن دندان ها تعبیه شود.
منبع: مجله دندانپزشکی ارتودنتیست
دندان هایی که دارای روکش هستند، یک دندان طبیعی به همراه روکش هستند و وجود روکش بر روی آن ها هیچ تاثیری بر روی ماهیت طبیعی دندان نخواهد داشت. از این رو، امکان ارتودنسی بر روی دندان با روکش نیز به راحتی امکان پذیر بوده و مسئله ای به دور از علم و عقل نیست. منتها ارتودنسی برای بزرگسالان بر روی دندانی که روکش دارد، با یک سری محدودیت ها همراه است که برایتان شرح خواهیم داد.
دندانپزشک قبل از اینکه هر گونه فعالیتی در زمینه ی ارتودنسی دندان ها را آغاز کند، ابتدا باید یک عکس مناسب و کلی از دندان ها داشته باشد تا بر طبق آن عکس بتواند، جایگاه دندان ها، حالت دندان ها، وضعیت دندان ها، وضعیت لثه و مشکلات کلی دهان و دندان ها را بررسی نماید و بر طبق موارد مشاهده شده، عمل ارتودنسی را آغاز کند. در این پروسه، دندان هایی که دارای روکش هستند با اصل ارتودنسی موردی ندارند اما محدودیتی که دندان های روکش شده به وجود می آورند این است که قرار دادن براکت های ارتودنسی بر روی آن ها با مشکل مواجه شده و چسبندگی مورد نظر به دست خواهد آمد. در این مواقع معمولا دندانپزشکان یک سری ترفند های خاص خود را دارند که برایتان توضیح خواهیم داد :
استفاده از بندهای ارتودنسی توسط متخصص ارتودنتیست، یکی از ترفندهایی است که طی آن دندانی که دارای روکش است، بدون هیچ گونه آسیبی وارد جریان ارتودنسی شده و جابجا می شود.
سایرمقالات... حساسیت دندان و تاثیر آن بر درمان ارتودنسی
اما گاهی اوقات پیش می آید که چند دندان در کنار هم قرار دارند و روکش شده اند. در این صورت بندهای ارتودنسی تاثیری نخواهد داشت و نیاز است که روکش دندان ها کمی تراشیده شود تا محدودیتی برای گذاشتن براکت ها به وجود نیاید. طبیعی است که بعد از تراش روکش ها و پس از انجام ارتودنسی و اتمام دوره ی آن، باید روکش های جدیدی برای آن دندان ها تعبیه شود.
دیدنی های معروف دبی